Jednym z najczęstszych powodów, dla których decydujemy się na ocieplenie ścian zewnętrznych budynków jest aspekt ekonomiczny. W dzisiejszych czasach ocieplenie domu staje się koniecznością, ze względu na nieustannie rosnące ceny energii. Koszty ogrzewania budynku ocieplonego potrafią być o kilkadziesiąt procent niższe w stosunku do kosztów jakie generuje ogrzanie budynku nieocieplonego. Mniejsze zapotrzebowanie na energię służącą do ogrzania budynku prowadzi więc do realnych oszczędności.
Termomodernizacja przynosi korzyści również w porze letniej, ponieważ w czasie upałów wewnątrz budynku odczuwalny jest przyjemny chłód. Ponadto ocieplenie daje ochronę przed wilgocią, a co za tym idzie, przed przemarzaniem ścian. Prowadzi również do znacznego wzrostu estetyki budynku, co niejednokrotnie znacząco podnosi wartość nieruchomości.
Kolejność wykonywanych prac termomodernizacyjnych
Ocieplanie ścian nowo wybudowanego budynku najlepiej rozpocząć nie wcześniej niż miesiąc po ich postawieniu, oraz po zakończeniu i odebraniu robót dachowych, montażu stolarki okiennej i drzwiowej (także rolet), oraz po ukończeniu izolacji podłoża pod posadzki balkonów oraz przylegających do budynku tarasów.
Podłoże do którego ma być mocowane ocieplenie musi być stabilne, suche, oczyszczone z kurzu i pyłu. Dotyczy to zarówno nowych budynków jak i budynków już istniejących.
Należy sprawdzić stan podłoża poprzez jego ostukanie. Jeśli usłyszymy głuchy dźwięk, podejrzaną część tynku należy skuć ponieważ wskazuje to na jego odspojenie. Bardzo ważne jest aby podłoże było suche. Po jego oczyszczeniu należy pozostawić je do całkowitego wyschnięcia.
Po wyschnięciu elewacji ściany należy zagruntować aby zmniejszyć jej chłonność i zapewnić lepszą przyczepność zapraw klejących.
Następnym krokiem przed rozpoczęciem przyklejania płyt termoizolacyjnych jest montaż listwy cokołowej. Za pomocą barwionego sznura należy wyznaczyć wysokość cokołu. Zastosowanie listwy cokołowej nie tylko znacznie ułatwia późniejsze prace ociepleniowe ale również ma za zadanie chronić ocieplenie przed zawilgoceniem lub zniszczeniem przez owady ptaki lub gryzonie.
Przed montażem płyt termoizolacyjnych konieczne jest poprowadzenie linek pomocniczych wyznaczających. Podczas przyklejania płyt należy na bieżąco kontrolować pion, poziom oraz równość całej powierzchni przy pomocy łaty tynkarskiej lub poziomnicy.
Płyty termoizolacyjne należy montować pasami poziomymi na tzw. mijankę, czyli krawędzie pionowe przesunięte względem siebie o minimum 15 cm, a najlepiej o długość połowy płyty. Krawędzie płyt należy szczelnie dociskać do siebie.
Wszelkie powstałe nierówności i uskoki należy zeszlifować aż do uzyskania jednolitej powierzchni. Szczeliny należy wypełnić klinami tej samej izolacji lub specjalnymi masami uszczelniającymi (w przypadku styropianu dopuszczalne jest wypełnienie ich niskoprężną pianką PU. Niezastosowanie się do zaleceń może skutkować pęknięciami na stykach płyt. Po stwardnieniu kleju należy przymocować płyty za pomocą łączników mechanicznych odpowiednich do rodzaju podłoża.
Kolejnym etapem jest wykonanie warstwy zbrojonej siatką z włókna szklanego. Po jej wyschnięciu i nałożeniu podkładu tynkarskiego można przystąpić do aplikacji zaprawy tynkarskiej. Ważne jest aby jedną ścianę wykonywać bez przerw w nakładaniu tynku, aby nie łączyć mokrego tynku z suchym co może skutkować powstaniem różnic w odcieniu na jednej płaszczyźnie.
Prace termoizolacyjne zaleca się wykonywać od marca do listopada przy temperaturach od 5°C do 25°C i przy niewielkich dobowych wahaniach temperatur.
Rutynowa ocena stanu elewacji po zimie
Nawet prawidłowo wykonana elewacja może z czasem wymagać renowacji. Elewacje budynków w sposób szczególny narażone są na działanie czynników atmosferycznych, tj. wysokich i niskich temperatur, wody, wilgoci, wiatru czy promieni słonecznych. Największym sprawdzianem dla elewacji jest zima. Do najczęstszych pozostałości po okresie zimowym należą: rozwarstwienia poszczególnych elementów elewacji, widoczne spękania, a w skrajnych przypadkach nawet sypiący się tynk.
Wysokiej jakości tynki i farby zapewniają ochronę przed szkodliwymi czynnikami. Po upływie kilku lat należy jednak sprawdzić jej stan. Ważne jest znalezione uszkodzenia naprawić przed kolejnym sezonem zimowym, ponieważ nawet niewielkie z pozoru ubytki w elewacji mogą spowodować znaczne szkody przy kolejnych przymrozkach. W szczelinach może zamarznąć woda, która z kolei może spowodować dalsze pęknięcia lub oddzielanie się warstwy izolacyjnej budynku. Rutynowych przeglądów i drobnych napraw elewacji najlepiej dokonywać wczesną wiosna lub późną jesienią. Bieżące zabezpieczanie niewielkich ubytków pozwoli nam zapobiec procesowi dalszego niszczenia elewacji.
Przy poważniejszych pęknięciach, aby uniknąć wymiany całej elewacji, proponujemy położenie nowego tynku na tynk już istniejący. Wybierając ten sposób, najistotniejsze jest zabezpieczenie starego tynku przy użyciu zaprawy klejącej. Dopiero na tak przygotowane podłoże możliwe jest położenie gruntu i nowej warstwy tynku. Wykonanie tego typu naprawy radzimy jednak powierzyć fachowej ekipie budowlanej.